നിന്റെ സൌന്ദര്യം
ആവാഹിച്ചുവെച്ച
രണ്ടിടങ്ങളില്‍ മാത്രമേ
ഉറക്കം കെട്ട എന്‍റെ ഘടികാരം
സമയമറിയിചിട്ടുള്ളൂ....
ഒന്ന് നിന്റെ തിളക്കമുള്ള
കണ്ണുകള്‍ തന്നെ സാക്ഷിയായ
നമ്മുടെ ആദ്യ സംഗമം
അതില്‍ നിറയെ കവിതയുണ്ടായിരുന്നു...
പിന്നെ
കാല്കൊലുസ്സിന്റെ
താളം നെഞ്ചോടു ചേര്‍ത്ത
കുഞ്ഞു വിരലുകള്‍
അതില്‍ നിന്റെ സമയസൂചികയുടെ
ഭ്രമം അടക്കം ചെയ്തിരുന്നു ....
നിദ്രയുടെയും
ഉണര്‍വിന്റെയും
അളവുകോല് കൊണ്ട്
നീ വീണ്ടും വീണ്ടും
ജഡമായിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന
എന്‍റെ ശരീരത്തെ വാരിപ്പുണരുന്നു
എന്നിലെ വെറുപ്പ്‌പോലും
പ്രണയത്തിന്റെ
മറ്റൊരു മുഖമാണ്...
ഒരിക്കല്‍ ഞാനെന്ന
പുരുഷനിലെ പ്രണയത്തെ
ഉണര്‍ത്തി കടന്നുകളഞ്ഞതിന്....
പിന്നെ എന്‍റെ ഉടലാകെ
പെരുപ്പിച്ചു എന്നെ കരയിച്ചതിനു....
നീയെന്തിനാണിങ്ങനെ
ഹ്രസ്വമായ സമയത്തെ
പിടിച്ചു കെട്ടുന്നത്....?
