വെറുക്കപ്പെട്ട
എന്‍റെ ഒറ്റപ്പെടലിലേക്ക്‌
മാംസ മുണങ്ങിയ എല്ലുകളിലെ
തപിച്ച മജ്ജയിലേക്ക്
ഇനിയും ഒരു പ്രണയത്തിന്റെ
എക്സറേ കിരണമായ് നീ
അരിച്ചെത്തരുത്
നീയെന്ന വെളിച്ചത്തെ
പ്രണയിച്ചിരുന്ന ഒരു കാലമുണ്ടായിരുന്നു
വിഷാദം പൂത്ത താഴ്‌വരയില്‍
ഞാനിപ്പോഴും
നിനക്കായ് കാത്ത് നില്‍ക്കുന്നുണ്ട്
പക്ഷെ
ഇരുമ്പിന്റെ ചങ്ങലകള്‍ കൊണ്ട്
അവരെന്നെ ബന്ധിച്ചിരിക്കുന്നു
അവരെന്റെ കണ്ണിന്റെ
ആഴങ്ങളിലേക്ക്
ടോര്ച്ചടിക്കുമ്പോഴും
വൈദ്യുത തരംഗങ്ങള്‍
എന്‍റെ ഞെരമ്പുകളെ
തളര്ത്തുമ്പോഴും
മുറ്റി നില്‍ക്കുന്ന അന്ധതയുടെ
കൂരിരുട്ടില്‍
വിഷാദം പൂത്ത താഴ്‌വരയില്‍ വെച്ചു
ഞാന്‍ നിന്നെ കണ്ടതാണത്രെ
എന്‍റെ അസുഖം
ഇനി പറയു...
ഞാന്‍ ഭ്രാന്ധനാണോ.......?
